ประเทศคู่สงครามในสงครามโลกครั้งที่ 1

ประเทศคู่สงครามในสงครามโลกครั้งที่ 1

           เมื่อสงครามเริ่มขึ้น ขั้วอำนาจทั้ง 2 ในยุโรปต่างก็แสวงหาพันธมิตรเพิ่มขึ้นและได้เปลี่ยนชื่อเรียกฝ่ายของตน กล่าวคือฝ่ายไตรภาคได้เปลี่ยนชื่อเป็น “พันธมิตร” หรือ “Allied Power” ส่วนฝ่ายไตรพันธมิตร เปลี่ยนชื่อเป็น “ฝ่ายมหาอำนาจ” หรือ “Central Powers”

ออสเตรีย-ฮังการี ได้ประกาศสงครามกับเซอร์เบียในวันที่ 28 มิถุนายน ค.ศ. 1914 เริ่มต้นโดยการนำกำลังทหารเข้าโจมตีเซอร์เบียในวันรุ่งขึ้น ส่วนทางรัสเซียก็ได้ส่งทหารจำนวน 1,000,000 นาย ประจำตามจุดยุทธศาสตร์ต่างๆ ของเซอร์เบีย การสนับสนุนของรัสเซียที่มีต่อเซอร์เบียทำให้ทางเยอรมันได้แจ้งเตือนไปยังรัสเซียว่าให้ยุติการสนับสนุนเซอร์เบีย แต่รัสเซียก็ไม่ได้ปฏิบัติตามคำเตือนนี้ ดังนั้น เยอรมันจึงประกาศสงครามกับรัสเซีย เมื่อวันที่ 1 สิงหาคม ค.ศ. 1914 และได้เตรียมแผนการรบไว้ต่อสู้กับรัสเซีย โดยแผนการนี้ชื่อว่า “แผนการชลีฟเฟน” ซึ่งผู้ที่คิดแผนการนี้ขึ้นมาก็คือ นายพลอัลเฟรด ฟอน ชลีฟเฟน  

สาระสำคัญของแผนการนี้ก็คือ กองทัพเยอรมันจะแบ่งออกเป็น 2 ฝ่าย กล่าวคือกองทัพทางด้านตะวันตกจะบุกผ่านเบลเยี่ยมเพื่อไปโจมตีฝรั่งเศส ส่วนทางด้านตะวันออกก็โจมตีรัสเซีย แต่ด้วยความที่รัสเซียมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาลมาก ดังนั้น กองทัพทางด้านตะวันตกของเยอรมันเลือกเปิดฉากบุกทะลวงเข้าไปในฝรั่งเศสก่อน เพื่อที่ว่าเมื่อมีชัยชนะเหนือฝรั่งเศสแล้วจะได้โจมตีรัสเซียในโอกาสต่อไป

การที่เยอรมันตัดสินใจส่งกำลังทหารเข้าโจมตีเบลเยี่ยมเพื่อใช้เป็นทางผ่านไปยังฝรั่งเศสนั้น ทำให้อังกฤษประกาศสงครามกับเยอรมันและฝ่ายมหาอำนาจกลาง ดังนั้น ประเทศคู่สงครามในสงครามโลกครั้งที่ 1 จึงแบ่งออกได้ดังนี้

ฝ่ายพันธมิตร

ประกอบไปด้วยประเทศต่างๆ  ซึ่งถือได้ว่าเป็นแกนหลักของกลุ่ม ดังนี้

     1. อังกฤษ

     2. ฝรั่งเศส

     3. รัสเซีย

     4. อิตาลี

     5. สหรัฐอเมริกา

ถึงแม้ว่าก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1 จะอุบัติขึ้น อิตาลีจะเป็นสมาชิกอยู่ในกลุ่มไตรพันธมิตรร่วมกับเยอรมันและออสเตรีย-ฮังการีก็ตาม แต่อิตาลีก็ไม่ได้ส่งทหารเข้าช่วยฝ่ายมหาอำนาจกลางเลย สาเหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่าอิตาลีและฝรั่งเศสได้ทำสัญญาอย่างลับๆ โดยฝรั่งเศสได้ยื่นข้อเสนอให้อิตาลีถอนตัวออกจากฝ่ายมหาอำนาจกลาง เพื่อแลกกับดินแดนบางส่วนของออสเตรีย-ฮังการี ซึ่งก็คือเตรนตีโน อิสเตรีย และดัลมาเทีย เมื่อทางฝ่ายมหาอำนาจกลางเห็นว่าอิตาลีไม่เข้าร่วมรบในสงครามจึงเกิดความระแวงว่าอิตาลีจะไปเข้าร่วมกับฝ่ายพันธมิตร ดังนั้น ทางรัฐบาลของออสเตรีย-ฮังการี จึงเสนอว่าจะมอบตูนิเซีย อันเป็นประเทศอาณานิคมของฝรั่งเศสให้กับอิตาลีเมื่อสงครามสิ้นสุดลง โดยที่อิตาลีต้องรักษาความเป็นกลางเอาไว้เช่นนี้ แต่เมื่อประเทศทางฝ่ายพันธมิตรต้องการให้อิตาลีเข้าร่วมกับฝ่ายของตนด้วย จึงได้ยื่นข้อเสนอใหม่ให้กับอิตาลี โดยใจความหลักของข้อเสนอนี้คือ เมื่อสงครามจบสิ้นลงแล้ว ฝ่ายพันธมิตรจะมอบดินแดนไทรอลใต้ จูเลีย-สมาร์ช และดินแดนบนชายฝั่งของดัลมาเทียให้กับอิตาลี เพื่อเป็นการตอบแทนที่อิตาลียอมเข้าร่วมเป็นฝ่ายเดียวกัน ความตกลงระหว่างฝ่ายพันธมิตรกับอิตาลีทำให้เกิดการลงนามใน “สนธิสัญญาลอนดอน” ขึ้น

ผลจากการที่อิตาลีลงนามในสนธิสัญญาลอนดอนนี้ ทำให้อิตาลีต้องประกาศสงครามกับออสเตรีย-ฮังการี และเยอรมันนีในที่สุด

ฝ่ายมหาอำนาจกลาง

ประกอบไปด้วยประเทศต่างๆ ซึ่งถือได้ว่าเป็นแกนหลักของกลุ่ม ดังนี้

     1. เยอรมัน

     2. ออสเตรีย-ฮังการี

     3. ออตโตมัน

     4. บัลแกเรีย

ในมหาสงครามโลกครั้งที่ 1 บุรุษผู้หนึ่งเข้าร่วมรบอยู่ในกองทัพของประเทศเยอรมันก็คือ อดอล์ฟ ฮิตเลอร์    

โดยที่ในเวลาต่อมาเขาจะกลายเป็นผู้จุดไฟสงครามโลกครั้งที่ 2 ดังนั้น บทบาทของฮิตเลอร์ จะอยู่ในสงครามโลกครั้งที่ 2